دکستروز از طریق فرآیند صنعتی به نام هیدرولیز آنزیمی که روشی برای هیدرولیز سلولز (زیست توده چوبی) یا نشاسته (ذرت) است تولید می شود. ماده خام اولیه دکستروز شیرین کننده های ذرت، اسید آلی و اتانول سوختی است.
دکستروز قندی است که به طور طبیعی در میوه ها و عسل یافت می شود، و همچنین می تواند از نشاسته نیز به دست آید (ممکن است به عنوان «دکستروز کشت شده» برچسب گذاری شود) و در طول پخت و پز باعث افزایش طعم و قهوه ای شدن آن می شود.
همانطور که از نام آن پیداست، دکستروز کشت شده یک محصول غذایی کشت شده یا تخمیر شده است. از ترکیب دکستروز که یک قند ساده است، با باکتری Propionibacterium freudenreichii ساخته می شود. این باکتری بی خطر محسوب می شود و به طور طبیعی در غذاهای لبنی وجود دارد. دکستروز کشت شده همچنین اسید پروپیونیک تولید می کند و در pH کمتر از 5.0 بهترین عملکرد را دارد.
فهرست مطالب
کاربرد دکستروز
دکستروز با مهار رشد میکروارگانیسم های مختلف مانند باکتری ها و مخمرها به بهبود ماندگاری غذاها کمک می کند. به گفته تولید کنندگان افزودنی غذایی، دکستروز یک افزودنی غذایی طبیعی است و می تواند به عنوان جایگزین طبیعی به جای سایر افزودنی هایی که عمر مفید را افزایش می دهند، استفاده شود.
دکستروز در بسیاری از مواد غذایی یافت می شود تا به ماندگاری بیشتر آنها در یخچال کمک کند. در حال حاضر، در فرآورده های گوشتی مانند سوسیس،هات داگ ، پنیر، سالاد اغذیه فروشی، ماکارونی، محصولات پخته شده مانند تورتیلا و کلوچه، غلات، ماست های میوه ای و صنعتی، خامه ترش، سس سالاد، سالسا، چاشنی ها، سوپ ها، ، دیپ ها استفاده می شود.
استفاده از دکستروز در فرآورده های گوشتی
گوشت های فرآوری شده گوشت هایی است علاوه بر پخت، نمک زدن، خشک کردن یا کنسرو کردن به مواد مختلفی از جمله ادویه ها، طعم دهنده ها، نگهدارنده ها و مواد افزودنی نیاز دارند که با گوشت ترکیب شده و طعم و بافت متمایزی به آنها می دهد.
موادی که به دستورالعمل آماده سازی فرآورده های گوشت قرمز و مرغ اضافه می شود می تواند طعم و مزه متفاوتی به آنها بدهد، و آنها را مرطوب و آبدار نگه دارد و فساد را به تاخیر بیندازد. و مهمتر از همه می تواند ایمنی و سلامت این غذاها را نیز تامین کند.
محصولات غذایی که به عنوان گوشت فرآوری شده طبقه بندی می شوند عبارتند از:
- سوسیس، هات داگ، سالامی.
- ژامبون، بیکن پخته شده
- گوشت شور و پخته شده،
- گوشت دودی
- گوشت خشک، گوشت گاو
- کنسرو گوشت
- و انواع همبرگر و کالباس
دکستروز در گوشت برای افزایش ماندگاری در این محصولات استفاده می شود و همچنین از رشد باکتری‌های ناخواسته، مخمرها و کپک‌ها جلوگیری می کند. دکستروز همچنین می‌تواند جایگزین نگهدارنده‌های شیمیایی مانند سوربات‌ها و بنزوات‌ها شود.
ایمنی دکستروز
باکتری مورد استفاده برای تولید دکستروز ممکن است از باکتری های لبنی مانند شیر باشند، البته برخی از تولیدکنندگان دکستروز این باکتری ها را مستقیماً از شیر دریافت نمی کنند. اگر به شیر حساسیت دارید یا به دلایل شخصی از مصرف شیر خودداری می کنید، برچسب مواد غذایی را به دقت بخوانید. اگر محصول حاوی دکستروز است اما برچسب به وضوح نشان نمی دهد که حاوی شیر است، بهتر است از مصرف آن خودداری کنید.
افراد مبتلا به دیابت و بیماری های قلبی و همچنین زنان باردار باید مصرف فرآورده های گوشتی و دکستروز را محدود کنند زیرا گلوکز خالصی است که قند خون را به سرعت افزایش می دهد. اگر از شکر تصفیه شده اجتناب می کنید، باید از مصرف دکستروز نیز خودداری کنید زیرا این یک ماده تصفیه شده است.
عوارض جانبی دکستروز
مصرف بیش از حد دکستروز ممکن است منجر به عوارض جانبی طولانی مدت زیر شود:
- افزایش قند خون
- هیپوگلیسمی
- افزایش چربی خون
- هایپرگلیسمی
مصرف بیش از اندازه دکستروز می تواند منجر به مقاومت به انسولین شود. در این شرایط گلوکز برای مدت طولانی در جریان خون باقی می ماند. زیرا دکستروز می تواند ترشح انسولین را افزایش دهد و در نتیجه باعث احساس خستگی در فرد شود و خطر ابتلا به بسیاری از بیماری ها را افزایش دهد .
علاوه بر این بیماران مبتلا به افسردگی، آکنه و سایر بیماری های پوستی باید از مصرف بیش از اندازه دکستروز خودداری کنند. مصرف بیش از حد دکستروز همچنین ممکن است منجر به تکرر ادرار و درد و ناراحتی معده شود . بیمارانی که در بازوها، پاهای خود ورم دارند نیز بهتر است برای حفظ سلامت خود از مصرف این ماده و محصولاتی که حاوی دکستروز هستند پرهیز کنند.