بدن انسان برای تامین انرژی موردنیاز خود به گروه های غذایی مختلفی مثل پروتئین، چربی و قند ها نیازمند دارد. ساکارز(Sucrose)، نام علمی قند و شکر‌هایی است که در مصارف مختلف روزانه ما کاربرد دارند. اما منابع طبیعی ساکارز چیست؟ ساکارز، یکی از معروف ترین قند های خوراکی است که در گیاهانی مانند چغندرقند، نیشکر، میوه ها، سبزیجات و دانه های گیاهی یافت می شود. از آن جایی استفاده از ساکارز به صورت شربت حاصل از عصاره گیری چندان راحت نیست، صنعت گران آن را تصفیه و فرآوری نموده و به صورت گرانول های سفید رنگ به بازار ارایه می کنند. نکته بسیار مهم درباره ساکارز گرانولی تصفیه شده یا همان شکر تصفیه شده سفید، این است که در فرآیند تولید، تقریبا تمام پروتئین و ویتامین های ساکاروز طبیعی موجود در ماده اولیه مثل چغندرقند از بین می رود.
از جمله مضرات استفاده بیش از حد شکر می توان به موارد زیر اشاره نمود:
- افزایش وزن و چاقی مزمن
- افزایش میزان قند خون و دیابت
- ایجاد اعتیاد به مصرف شکر در نتیجه ترشح هورمون دوپامین
- چرب شدن کبد و بالارفتن کلسترول
- افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی
- بروز بیماری های سندرم متابولیک
- پوسیدگی دندان
در جهان شیمی، ساکارز یک ترکیبی آلی سفید رنگ، دارای فرمول مولکولی C12H22O11 است. ساکارز نوعی دی ساکارید است و جهت مصرف باید در بدن شکسته شود. آنزیم هایی که در بزاق دهان وجود دارند باعث شکسته شدن بخشی از ساکارز به گلوکز و فروکتوز می شوند. در ادامه هم اسید معده، مقدار باقیمانده را به این دو قند تبدیل می کند.